เรื่องนี้ดราม่าหนักหน่อย เนื้อหาค่อนข้างกดดัน แต่พระเอกไม่ได้แค้นจนทำร้ายร่างกายนางเอก ตอนแรกก็อยู่กันแบบมันเป็นหน้าที่ นางเอกต้องพยายามไม่ให้พระเอกไม่พอใจ ส่วนพระเอกเพราะย่าสั่งมาเลยไม่ค่อยสนใจ แรกๆก็จะหน่วงๆแต่ก็เข้าใจได้ ตระกูลที่ทำให้ตัวเองต้องแบกศพพ่อกับพี่ชายตัวเองกลับบ้านคงให้ไปทำดีด้วยทันทีไม่ไหว
แม้แต่ตนเองต้องแต่งเข้าสกุลเว่ยที่จงเกลียดสกุลเฉียวแทนพี่สาวนางก็ไม่หวาดหวั่นแต่อย่างใด
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่า���ีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้
สำหรับเล่มแรกของค่อนข้างจะเนื่อยไปหน่อย และชื่อเมือง ตัวละครเยอะมากก จำไม่ค่อยได้เลย ในส่วนความสัมพันธ์ของตัวละครก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไป บอสก็เริ่มฉายแววว่าจะเป็นใคร
แต่อ่านแล้วยังรู้สึกเหมือนว่าตัวพระนาง ยังไม่ได้มีความรู้สึกอะไรที่ลึกซึ้งมากนัก แต่กระนั้นสัมพันธ์ทางกายของทั้งคู่ก็ชวนให้เลือดสูบฉีดมากๆ อิอิ
แม้มารดาเขาจะเกลียดหน้านางเพียงใดก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยในจวนสกุลเว่ยนางก็ยังได้รับเมตตาจากท่านย่าของเขา
สวี่ฮูหยิน รับบทสำคัญเดินเรื่องตลอด
แอบหงุดหงิดกับลุงนางเอก ไม่ได้เรื่องเลยยยย เฉียวฉือน้องชายนางเอกฉายแววเลยว่าต้องเก่งไม่แพ้พระเอกแน่ๆ
..พอตบะแตกแล้วหื่นมากจ้า สงสารนางเอกมาก พระเอกเอะอะก็ลากขึ้นเตียง และก็สงสารพระเอกที่โดนขัดจังหวะเรื่องบนเตียงบ่อย (ฮ่า...) แถมมีอะไรกับนางเอกครั้งแรกยังหลั่งเร็วจนเสียหน้าอีก เรื่องแรกเลยนะเนี่ยที่เจอพระเอกเป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆ
โดยรวมแล้วจัดว่าอ่านได้เรื่อย ๆ สนุกกลาง ๆ โทนอารมณ์นิ่ง ๆ ค่ะ :)
) เพราะแม่ของพระเอก ให้นึกถึงแม่ของท่านแม่ทัพจาก ยอดหญิงหมอเทวดา ไว้เลยนะจ้ะ มีความโรคจิตเบาๆ
บทบาทพระเอก ได้นักแสดงมากฝีมืออย่าง “หลิวอวี่หนิง” มารับบท เว่ยเซ่า ถือว่าตรงตัวละคร ทีมงานคัดเลือกได้ดีสุด เขาสามารถถ่ายทอดตำนานความโหด เย็นชา ซาดิสต์ได้แบบไม่ติดขัด เป็นท่านโหวที่โหดกับทุกคนแต่อ่อนโยนกับภรรยา บอกเลยว่าดุดันได้แบบน่ารักมาก >
พระเอกเป็นสายเย็นชาเหี้ยมโหด ชีวิตนี้มีเป้าหมายชัดเจนว่าจะต้องเป็นใหญ่ในใต้หล้า และใครที่ถูกหมายหัวว่าเป็นศัตรูของเขา ก็ไม่ต้องคาดหวังว่าจะได้ตายดี แต่พอเจอสาวน้อยวัยใสหน้าตาหมดจด จิตใจก็เริ่มไขว้เขว แถมพอมาเจอรสรักจากสาวน้อยและลูกอ้อนจากนางเข้าไปอีก published here เลยยิ่งอาการหื่นกำเริบ แถมยังหลงสาวจนกลายเป็นท่านโหวผู้เกรงกลัวภรรยาไปซะงั้น ส่วนนางเอกที่เจอฝันร้ายซ้ำ ๆ นั้นก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง รู้อยู่แหละว่าผู้ชายเขาหลงใหลคลั่งใคล้ แต่ก็ไม่มั่นใจพอว่าจะถึงขั้นยกโทษให้พวกนางทั้งตระกูลได้หรือเปล่า เลยออกอาการแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ รักไปด้วยระแวงไปด้วย
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้